Korytarze

Początki są zawsze trudne, prawda? No ale dobrze, spróbujemy.
Bez żadnych zbędnych słów, dupereli i tak dalej, Porcia weszła jako pierwsza z całej gromady do tajemniczego domu. Nie wiadomo, czy się wcisnęła, czy to ją puszczono jako takie "mięso armatnie", jakby zaraz na wejściu miało ją coś pożreć. Utrzymajmy się wersji, że po prostu odważyła się postawić pierwsze kroki. Ktoś w końcu musiał, prawda?
Od razu zaczęła rozglądać się we wszystkie strony. Na ściany, podłogę, czy inne obiekty, które jeszcze rzuciły jej się w oczy.
Szczerze, to spodziewała się czegoś więcej. Wiadomo – to tylko opuszczona posiadłość, więc na bank nie ma tutaj czego oglądać… jeżeli jednak wzbudzała u ludzi jakąś grozę to musiało to oznaczać, że coś tam się znajduje… a tu co? Klops w sosie pomidorowym. Zwykły dom, jak Boga kocham!
A wiecie co? Pomimo braku jakichkolwiek dowodów na niebezpieczeństwo czy oznakę, że trzeba się bać, to po jej ciele przeszedł dreszcz. Może to właśnie ta pustka tak przerażała?
Na wszelki wypadek wzięła do swoich rąk swoją ukochaną broń. Jako, że wszystko było przygotowane, magazynek pełny, to zostawała jej tylko czujność i zdecydowanie trzymanie przedmiotu… no dobra, dodatkowo musiała czekać na resztę person. Jakby wysunęła się zbyt szybko naprzód bez nich, to pewnie słuch by po niej zginął. Albo po nich. Nie ważne.

// Krótko, byleby po prostu jakoś zacząć C:

A któż to wpadł jako drugi? Oczywiście Chińcia. Jeśli ktokolwiek w domostwie przebywał, jakakolwiek mroczna siła, potwór, czy nielegalni mieszkańcy (znani szerzej jako pan żul z rodziną) to na pewno już usłyszeli o przybyciu nowych osobników w ich rejon. Czemu usłyszeli się spytacie? Bowiem jedyna przedstawicielka rasy żółtej... yyy.. że co? Że jeszcze podobno może się znaleźć Hong Kong? A, dobra inaczej... Jedyna przedstawicielka CZYSTEJ rasy żółtej w najbliższym towarzystwie wparowała do pomieszczenia robiąc wokół siebie trochę rumoru.
-Aiyaaa... Straaśnie tutaj...! -Spodziewacie się pisku Chineczki? Sorki, tym razem tylko westchnięcie -...nudno.
Przeleciała wzrokiem pomieszczenie poprawiająć ubranko. Ot, ciemna spódniczka z wykończeniami, biała koszula i ciemna narzutka z guziczkami. Niby militarnie, ale conieco kiczem chińsko-japońsko-azjatyckim zalatuje. Kto ją właściwie tak ubrał? Projektanta stojów do Live Action filmu z kategorii moe dziewczynki walczące na wojnie? Oh.. Ale nie o tym miało być?
TO MOŻE POGADAJMY O BUTKACH CHIŃCI. Są naprawdę ładne, czarne, odrobine wyższe... nie? Na pewno nie chcecie tego? Oh.. A może o kałaszku? Tak ładnie wisi na jej plecach.. Też nie? No dobra, więc musimy wrócić do fabuły!
Nasza Yan stanęła więc tuż obok Portie i na chwilę tylko zajrzała za siebie.
-Gdzie reśta, idzie zia nami ci nie, aru? -Lekko tknęła towarzyszkę w bok -Źreśtą nie waźne.. Ciekawe ci mają tutaj jakiś śkarb? Cięsto w opuścionych budynkach sią ciekawe zieci, moźna je potem śpiedać ci coś..